Kafka’nın Milena’ya Mektuplar’ından 20 Etkileyici Alıntı

–Mesela neden senin odanda duran, sen sandalyende ya da çalışma masanda otururken, uzanırken ya da uyurken, seni bütünüyle gören mutlu bir dolap değilim? Neden değilim?

-Yanımda yürüyordun Milena, düşünsene, yanımda yürümüştün! Aşık biri için ne büyük nimet değil mi?

-ve senin yanında öylesine huzurlu, öylesine huzursuz, öylesine baskı altında ve öylesine özgürüm ki…

-Benimle onun arasında kaldıysan, onu seç Milena!

+Neden?

-Çünkü beni gerçekten sevseydin, seçenek olarak görmezdin.

-Sorularımızın değerini cevaplarımızla düşürüyoruz.

-Ah! Milena, pek çok şeyin bambaşka olmasını isterdim.

–İnsan aslında, nelere sahip olduğunu bilmeyen bir kapitalist.

-Biri bana kendini kaptırınca, anlamıyorum, bocalıyorum. Bu yüzden nice dostlukları bozmuşumdur.

-Düşler sona ermedikçe kişi uyanmaz uykusundan.

-Milena, bana göre sen bir kadın değilsin, sen küçük bir kızsın, senin içinde masum bir küçük kızdan başka bir şey yok ve senin gibi küçük bir kızın elini kirli, titreyen, pençe gibi, berbat, güvenilmez ve soğuk elimle hiç tutamam.

-Söyleyebildiklerimden daha fazlasını anlayın, yalvarırım.

-ve şunu söylemeliyim ki, insanları tanımak zor.

-Eğer cesursan amacına ulaşırsın.

-Kişiler ancak biraz sevinçli oldukları vakit gevezedirler.

-Sizi seven herkes birazcık ilgiye ihtiyacınız olduğunu bilmeli.

-Ya kaderine razı ol, boyun eğ mütevazı bir şekilde ya da kaderini kendin ara.

-Kimi zaman yalnız kalabilmek, mutluluğun ilk şartıdır.

-Arayıp bulmak inanç gerektirir.

-Başım bir tren istasyonu sanki, trenler geliyor, trenler geçiyor içinden.

-Bütün evliliklerin yalnızlıktan kurtulmak için yapıldığına inanamıyorum. Daha kutsal nedenleri vardır; yanılmıyorsam, “O Melek” de benim gibi düşünüyor. Evlenmenin nedeni yalnızlıktan kurtulmaksa ne elde edilir? Yalnızlığı yalnızlıkla birleştirmekten bir yuva kurulamaz. Birinin yalnızlığı ötekine yansır, karanlık gecelerde bile. Hele yalnızlığı silah gibi kullanmak daha da kötüdür.

Ebru Bektaşoğlu