Franz Kafka’nın Dönüşüm Romanından Hafızama Kazınan 20 Alıntı

Herkese merhabalar. Modern dünya edebiyatının ikonik ve özgün yazarlarından biri olan Franz Kafka‘nın ”Dönüşüm” adlı romanını bugün itibariyle bitirdim. Bu aralar sıklıkla Franz Kafka okuduğum doğrudur. Franz Kafka’nın romanlarını okumayı, gerek farklı bakış açıları edinmek gerek insan ilişkilerini çözümlemek açısından oldukça faydalı buluyorum. Yazarın, 1912 yılında yazdığı Dönüşüm kitabının en çarpıcı cümlesi, daha ilk satırda kendini gösteriyor. Kitapta altını çizdiğim 20 alıntıyı sizinle de paylaşmak istedim.

-Gregor Samsa; bir sabah içini sıkan bunaltıcı düşler gördüğü uykusundan uyandığında, kendini devasa bir böceğe dönüşmüş olarak buldu.

-Son günlerde başkalarına karşı bu kadar az dikkatli davranmasına pek şaşırmıyordu, oysa eskiden bu dikkatli tutumuyla gurur duyardı.

-Herkes beraberinde taşıdığı bir parmaklığın ardında yaşıyor.

-Biraz daha uyusam bütün bu olanlardan kurtulabilir miyim?

-Sürekli değişen, hiç kalıcı ve samimi olmayan insan ilişkileri…

-Ölmekten müthiş bir şekilde korkuyordu çünkü henüz gerçek anlamda yaşamamıştı.

-Alelacele koşup yaşama sığınmıyorsa insan, yaşamdan zevk alabilir mi?

-Esas felaketimiz, onca zaman buna inanmış olmamız.

-Beni hayal kırıklığına uğratan, benden başkası değil.

-Güzel günlerdi bunlar ve bir daha, en azından bu parlaklıkta asla tekrarlanmadı.

-Babasına bile, o andaki üzücü ve tiksindirici görüntüsüne rağmen Gregor’un hâlâ ailenin bir üyesi olduğunu ve insanın ona düşmanca davranmak yerine, aile olmanın gerektirdiği şekilde iğrenme duygusunu bir tarafa bırakıp sabır göstermesi gerektiğini hatırlatmış gibiydi.

-Paltom bile ağır gelirken, nasıl taşırım koskoca dünyayı sırtımda?

-İçimde nelerin olup bittiğini, neler hissettiğimi açıklayamam size. Kendime bile.

“Benim de karnım aç” dedi Gregor kendi kendine kaygılı bir ifadeyle, “Ama böyle şeylere değil.”

-Ancak yine de umudumu büsbütün yitirmiş değilim.

-Bir kelime olsun anlayabildiniz mi?

-Nasıl yaşanırsa, öyle ölünür.

-İçinde bulunduğu tüm sıkıntıya rağmen gülümsemesini bastıramadı.

-Hayat, dikkatimizin nereden başka yöne dağıldığına dair düşünmemize dahi izin vermeyen, daimi bir dikkat dağınıklığıdır.

Ebru Bektaşoğlu